Dag 19; Zwemmen met dolfijnen en snorkelen op één van de mooiste plekken in Mauritius

…. En dan ineens heeft de zee-egel zijn vingerafdruk achtergelaten in jouw voet…

Wat een geweldige dag hebben we gehad! Overigens dit is de zoveelste fantastische dag.

Vanmorgen om 5:00 uur werden we gewekt door de wake-up call. Je moet weten dat dit niet gaat via de telefoon maar gewoon keihard bonzen op de voordeur en dan zit je echt direct rechtop in bed.

Nadat we ons aangekleed hadden zijn we begonnen aan ons ontbijtje dat we gisteravond in de bar op konden halen. Ze hebben het hier keurig geregeld wat ook de vroege vogels kunnen een ontbijtje reserveren.

Keurig stond op tijd stond de privéchauffeur, (dit klinkt wel heel decadent, maar wel heel erg fijn) voor de nog gesloten, ingang van het hotel. De nachtportier opende de poort aan de zijkant van het hotel voor ons waarna we ons naar de auto konden begeven. En wie stond ons op te wachten? Jean. De chauffeur van afgelopen zaterdag! Onderweg vertelde hij weer over de bezienswaardigheden langs de weg. Op de terug weg wilde hij ons meenemen door het centrum van de hoofdstad. Het bleek later dat de chauffeur de hele dag tot onze beschikking stond en dus de hele dag aan wal heeft staan wachten. Dit doen ze voor het geval je snel met de auto weg moet in geval van bijvoorbeeld een medisch ongemak.

Ruim op tijd kwamen wij aan bij het strand in Flic en Flac, waar vandaan de boot zou vertrekken.

Wij hadden geen idee wat voor boot het zou zijn en dachten dat het een redelijk grote boot zou zijn. Niets bleek minder waar. Een speedboot voor 12 personen lag voor ons klaar bij het strand en daarmee zouden we de hele dag op pad gaat. En dat was gaaf!

Vanaf een afstand zagen wij dat er vele koelboxen op de boten (er waren 3 boten) werden geladen. Xander hoopte nog dat er een loopplankje vanaf het strand naar de boot zou gaan, maar we moesten gewoon door het water naar de boot lopen. Het achterdek waar 4 mensen konden zitten was onze plek voor deze dag. De 3 Fransen en 3 Denen zaten op het voordek.

Na de regels en de dagplanning uitgelegd te hebben (deze hadden we aan wal ook al gekregen) gingen we richting het zuiden.

Activiteit nr. 1, zwemmen met dolfijnen. Het duurde dan ook maar een paar minuten voordat ze gespot waren. In deze baai en voor de kust zwemmen 2 soorten dolfijnen. De Langsnuitdolfijnen (Spinner Dolphins) is de kleinste soort en zwemt hier in hele grote groepen van wel 25 tot 50 stuks. Ze zijn voornamelijk te vinden, verder bij de kust vandaan. De soort met de afgeronde neus die Tuimelaars (Bottlenose Dolphins) worden genoemd maar ook bekend staan als ‘Flipper’ verblijven meer in de baai en zijn vaak alleen of met een paar soort genoten.

In de baai zwommen 5 Tuimelaars. De kapitein stuurde de boot erheen en op het commando: ‘GO, GO, GO”, mochten we na Simon (één van de 2 kapiteins) het water in springen. Uiteraard voorzien van duikbril en snorkel om ze onder water te kunnen zien zwemmen. We hebben ze de 1e keer kort gezien van dichtbij, maar dat kwam vooral omdat wij de eerste sprong drukker bezig waren met ‘hoe-adem-je-ook-al-weer-door-zo’n-ding’ dan met het volgen van de dolfijnen.

Zodra de dolfijnen te ver weg waren moest je snel terug naar de boot zwemmen waarna we aan boort bij konden komen van de spanning maar ook om je weer klaar te maken voor de volgende sprong.

Op deze manier zijn we meerdere keren in het water gesprongen en hebben beide soorten van heel dichtbij kunnen bekijken. Aanraken lukte net niet, maar het heeft enorme indruk op ons achter gelaten om deze dolfijnen in hun eigen habitat te kunnen zien en om er mee te zwemmen. Fantastisch!

Na het zwemmen werden we op de bood getrakteerd op wat drinken met een pannenkoek met bruine suiker en kokos. Erg lekker! Thuis ook maar eens maken.

Nadat iedereen zijn versnapering op had ging de boot op volle snelheid verder richting een stuk steen dat boven het wat uitstak. Prachtig om te zien. In werkelijkheid is deze ‘Crystal Rock’ geen steen maar een stuk koraal dat boven het water uitgroeit! Uiterst uniek en voorzien van een paar plantjes snap ik dat het een eyecatcher is voor Mauritius.

Het water is hier dan ook heel ondiep waardoor je diverse vissen ziet zwemmen. Wanneer er een school trompetvissen aan komt zwemmen zijn we onder de indruk. Wat een prachtige vissen! Xander noemt ze terloops ‘paling’ maar ik denk dat deze vis niet te eten is aangezien ze heel transparant zijn.

We varen verder richting het zuiden en passeren een schitterend hotel die pal aan het strand ligt. Simon vertelt ons dat dit Ocean Paradise is en we hebben niet veel uitleg nodig om dit te snappen. Voor ongeveer €500,- per persoon per nacht kun je daar verblijven. Wij genieten voor veel minder van het prachtige uitzicht vanaf het water met de omstreden berg; La Morne Brabant op de achtergrond. Rond deze berg ontstonden de dorpen op Mauritius. Omdat je van deze berg goed uitzicht had op de aanvoerroute van de schepen. (Ondertussen krijgen we een bordje overhandigd met waarop 3 glaasjes stonden met daarin 3 verschillende mini salades)

Het trieste verhaal rondom deze berg gaat over de slaven die massaal de berg op vluchtten nadat ze wisten te ontsnappen aan de onmenselijke manier waarmee ze behandeld werden. Mauritius speelde een prominente rol in de slavenhandel en fungeerde als tussenhaven voor de slaven. De slaven die achterbleven op het eiland stichtte er dorpjes zoals Le Morne en werden te werk gesteld op één van de vele suikerplantages. Aan het begin van de 19e eeuw staat het eiland bekend als schuilplaats voor de ontsnapte slaven. Zij verborgen zich in één van de grotten op het eiland. Op het moment dat troepen van de kolonisator in aantocht waren om de slaven die zich verborgen hielden terug te halen kozen vele slaven ervoor om zich van de rosten te springen, de oceaan in….

Deze trieste geschiedenis van het eiland zet je toch even aan het denken, maar vergaten we snel toen we snorkelend de vele vissen en koralen onder water zagen. De vele soorten prachtige vissen staken prachtig af tegen het witte zand van de bodem en het toch wel grauwe koraal. De prachtige kleuren zoals je die op internet ziet zijn hier niet te vinden. Maar desondanks was het prachtig om te zien en te beleven.

Na het snorkelen werden we getrakteerd op ‘Jungle Juice’. Dit is een mix van Witte wijn, rum en Fanta Passion, heerlijk! Vervolgens gingen we aan wal bij een klein eiland. Badend door het water liepen we van de boot naar een wederom prachtig stuk strand. Hier stonden lage tafels voor ons klaar met krukjes die diende als stoel en groot zeil tegen de felle zon. De bemanning trok zich terug in de ‘keukens’ om voor ons een heerlijke lunch te bereiden terwijl de drankjes in de ‘bar’(koelboxen) tot onze beschikking stond. Op dit eiland dat speciaal voor deze dagtripjes gebruikt wordt komen in de ochtend ook verkopers aan wal. Diverse locals probeerde producten aan ons te verkopen en na een stevige onderhandeling (ze moest er een tijdje over nadenken of ze het wel kon verkopen voor die prijs) toch 3 prachtige Mauritiaanse producten gekocht.

De lunch was verrukkelijk! Vooraf kregen we een salade van krab, gevolgd door een overheerlijk hoofdgerecht met gegrilde kip en Scampi, gebakken aardappel (nu moet je weten dat deze vele malen zoeter is dan in NLD) en lichtzoete vis salade. Daarbij werden stukjes brood geserveerd met knoflookboter; smullen!

Tussen het hoofdgerecht en het nagerecht kregen we een proeverij van een lokale rum. Puur heel heftig maar eenmaal vermengd met cola is het prima te drinken en wordt hier ‘Mauritian Coffee’ genoemd.

Tijdens het wachten op het dessert, wat een verrassing voor iedereen zou worden, zijn we nog even gaan zwemmen. We konden redelijk ver het water in lopen op en door het witte zand hadden we goed zicht op de bodem. Op een gegeven moment zat er begroeiing op de bodem waardoor je niet goed meer kon zien waar je moest lopen. De stukken wit zand werden kleiner waarop we besloten terug te lopen. Bij één van de witte stukken gleed ik uit waardoor ik met mijn voet doorschoot naar de onderwater planten. Juist in dit stukje zat een zee-egel die door de komst van mijn voet ruw werd verstoord. De aanraking was kort maar voldoende om zijn stekels in mijn voet te voelen. Xander stond dicht bij mij en kon er één uithalen maar de overige zaten te diep. Al bloedend (shark food) en lachend sleepten Casper en Xander mij naar de boot waar ik op de rand kon zitten. Duidelijk zagen we de stekeltjes zitten maar zonder pincet onmogelijk te verwijderen. Casper vroeg aan Simon een pincet waarop hij met een andere collega er aan kwam lopen. De EHBO doos ging open, de handschoenen aan en gewapend met pincet probeerden ze de stekels uit mijn voet te halen. Toen zij zagen dat Yris Esthelle al vloggend het schouwspel vastlegde moesten zij ook lachen! Wat zullen ze gedacht hebben….

Daarna heb ik mijn voeten voorzien van waterschoentjes, tja we hadden ze gewoon meegenomen, maar die wil je gewoon niet aan op een dergelijk zacht zandstrand.

Inmiddels was het gaan regenen en terwijl wij schuilden onder het zeil was de bemanning klaar met het opruimen en van de ‘keuken’ en pakten ze hun muziekinstrumenten erbij. Toen de eerste klanken over het eiland schalden was de regen overgegaan in miezer, om even later weer over te gaan in regen. We werden uitgenodigd om te gaan dansen en gewapend met waterschoentjes en een handdoek om mijn schouders werd ik naar voren gehaald om te dansen. Om de druk op mijn pijnlijke voet te beperken waren mijn bewegingen heel subtiel. Heel anders dan de oh zo ritmische eilandbewoners. Simon pakte de Mauritiaanse vlag erbij en met een: “Olé Maurice” sloeg hij deze om mijn schouders. Het Franse meisje haalde ik er weer bij en samen stonden we te dansen onder de vlag die we gebruikten als paraplu omdat de regen nu wel wat heftiger werd.

Casper, Yris Esthelle en Xander stonden onder het dekzeil alles te aanschouwen en te filmen. Voor hun geen Mauritiaanse dans, maar een oer Hollandse toeschouwers rol.

Na deze ritmische onderbreking werden we verzocht naar de tafels te gaan voor het dessert. Dit was een prachtige taart die geserveerd werd met Champagne, ter ere van de overwinnen van Mauritius tijdens de Island Games die een week hadden geduurd en zaterdag afgelopen waren. Dit is een soort mini Olympische spelen tussen meerdere eilanden (Mauritius, Réunion, Madagaskar, Malediven, Seychellen en nog een paar kleinere eilanden) Mauritius wist een paar honderd medailles in de wacht te slepen waarvan 84 gouden en had hiermee de 1e plek behaald in deze Island Games. De prime minister had de dag van vandaag uitgeroepen tot nationale feestdag. “Olé Maurice!”

Nadat we de van de heerlijke taart gesmuld hadden en een bekertje champagne hadden gedronken stapten we weer op de boot. Simon vroeg of we nog bij de Crystal Rock wilden snorkelen, maar iedereen vond de taart met champagne een prachtige afsluiting van de dag. In volle vaart ging de speedboot richting het strand waar hij weer voor anker ging en waar wij met een verwilderde bos haar door de hoge snelheid en met een dikke glimlach op onze gezichten van de boot stapten om voor de laatste keer door het water te waden naar het strand. Jean stond al op ons te wachten en nadat we ons omgekleed hadden stapten we in de auto, terug naar het noorden van het eiland.

Onderweg verstelde hij weer over de bezienswaardigheden die we tegen kwamen. Toen we het over kokosnoten hadden en Jean hoorde dat we geen verse Coconut juice hadden geproefd stopte hij bij een kraampje langs de kant van de weg waar we er 2 kochten. De verkoper had ze zover afgehakt dat we alleen een gaatje erin hoefde te prikken om het meegeleverde rietje erin te kunnen steken. Later vandaag of morgen zullen we de verse Coconut Juice gaan proeven.

We wilden ’s avonds elders gaan eten maar na zo’n enerverende dag hielden we het voor gezien en zijn lekker in het hotel gaan eten. Ze kunnen hier fantastisch koken. Het buffet is zeer smaakvol, maar ook de gerechten op de kaart zijn erg goed.

Na een heel warm voeten bad was het ons niet gelukt om de stekeltjes uit mijn voet te krijgen en inmiddels was mijn voet erg dik geworden. Komende dagen even aanzien en anders bij thuiskomst even langs de dokter om te kijken of hij ze kan verwijderen.

Gelukkig hebben we tijdens de diverse overstappen op het vliegveld voldoende tijd zodat er geen sprintjes getrokken hoeven te worden.

In het restaurant werd om 20:30 een lokale dans opgevoerd. Deze muziek raakte ons absoluut niet en wanneer de leider van het gezelschap, die zich gedroeg als een circusdirecteur, mensen begon te charteren op een lichtelijk irritante manier haakten wij af. De drankjes hadden wij nog niet op waardoor we genoodzaakt waren te blijven zitten. We raakten in gesprek met de ‘buren’ die ook uit Nederland kwamen en een uur lang hebben we gezellig zitten kletsen. Toen de drankjes op waren liepen we terug naar ons appartement. Bij aanraking van het kussen was de dag voor ons definitief voorbij en rest ons de herinnering met vele foto’s aan deze geweldige dag op en in het water.