Dag 12, richting Drakensberg

Vandaag een prima reis gehad en de wegen waren geweldig in vergelijking tot de wegen van afgelopen weken. De winderige omgeving van st. Lucia en het ‘matige’ weer laten we achter ons. Het weer klaart op naar mate we zuidelijker rijden en niet veel kilometers later rijden we heerlijk in de zon.

Diverse tolpoorten passeren we en we zijn blij met de tolbadge die standaard in de auto aanwezig is. Hierdoor kunnen we zeer vlot door de tolpoorten. We waren hier niet van op de hoogte maar zagen deze badge zitten vlak nadat we wegreden uit Johannesburg.

De auto die we gehuurd hebben is groot maar daar is ook alles mee gezegd. Het bleek dat de 6e en 7e stoel nog achterin zaten en dus weinig bagage ruimte hadden. Op de omschrijving stond dat we mega veel bagageruimte hadden dat was ook de reden dat we voor deze auto gekozen hadden. Voor een eventuele volgende reis zouden we een grotere en comfortabelere auto huren die beter bestand is tegen de vele potholes in de wegen. Daar komt bij dat er geen cruise controle op zit en dat met deze afstanden wel heel erg fijn zou zijn. De stoelen zijn aan de zachte kant waardoor je diep wegzakt in de rugleuning. Voor mijn rug niet heel erg fijn. Nu ben ik niet heel groot, maar voor Zuid Afrikaanse begrippen ook niet klein. Nu moet je weten dat ik met gestrekte armen achter het stuur zit. Zet ik de stoel dichterbij dan moet mijn rechtervoet een onmogelijke hoek maken die langer dan 30 minuten niet vol te houden is. Tja, soms moeten we meer ons gevoel volgen en niet altijd luisteren naar anderen….

Na een lange maar mooie rit valt het ons op dat de verschillen erg groot zijn. Langs de kant van de weg zie je vele huisjes staan die niet veel groter zijn dan onze badkamers. Hier wonen mensen tussen het vele afval dat rond de wegen zwerft. Helemaal aan het begin van de steden zie je de sloppenwijken in bosjes bij elkaar staan omringd door het vele afval. Op sommige plekken liggen er op de tegenoverliggende heuvels prachtige villawijken. Ik vraag me of deze bewoners ooit zullen wennen aan het uitzicht….

Het is werkelijk echt verschrikkelijk om te zien hoe ontzettend veel afval hier op straat ligt. Door de harde wind van afgelopen dagen waait dit over de wegen en blijft het in de struiken hangen. Gelukkig zie je op diverse plekken mensen op en langs de snelweg die dit opruimen, in ieder geval lopen ze langs de tolwegen. Ik hoop van harte dat deze actie gekopieerd wordt door de locals. Het nu al prachtige land zal er nog vele malen mooier door worden. In de supermarkt geven wij het goede voorbeeld door onze zelf meegenomen boodschappentas af te geven. Leuk om te vermelden is dat er bij de kassa 2 mensen staan, 1 om af te rekenen en 1 om je tas in te pakken. Je ziet dat ze ietwat verbaasd zijn wanneer je ze de zelf meegebrachte tas  overhandigd.

 Na een prima reis komen we aan, via een uiterst hobbelige weg, waarvan asfalt en stenen de weg afwisselen, aan bij onze accommodatie. Een zeer vriendelijke man komt ons tegemoet lopen en wijst ons de weg naar het huis waar we overnachten. In dacht dat ik een huis op palen (boomhut) had geboekt, maar efin, ik zal wel in de war geweest zijn. Een prachtig super groot huis (wel erg koud) wordt onze overnachting voor de komende 2 nachten. Eenmaal onderweg naar de supermarkt 20 km verderop, zeg ik tegen de rest dat ik dacht een andere accommodatie geboekt te hebben. Maar het het is prachtig dus we klagen zeker niet. Misschien dat ik bij vertrek eens vraag hoe het zit.

Bij terugkomst zitten we heerlijk in de zon te genieten van onze wijn met een prachtig uitzicht (zie foto’s) totdat de eigenaar naar ons toekomt. “Ohh my god guys I made a terrible mistake, you’ve got the wrong house!”

Hij vertelde dat de mensen die zojuist gearriveerd waren ‘onze’ woning gereserveerd hadden en wij de boomhut. Hij bood aan om onze bagage met zijn open pickup truck naar de lager gelegen boomhut te brengen. Cas en Yr liepen met z’n tweeën richting de boomhut en Xander en ik zijn met de auto achter de eigenaar aan gereden. Bij het eerste aanblik op de boomhut was het al ‘wouw’. Bij binnenkomst was het ‘Wouw’. Bij het zien van het uitzicht vanaf de veranda werd het ‘WOuw’. De eigenaar vertelde dat hij eerst de bomen, die op de plek van de boomhut staan, wilde kappen, maar uiteindelijk eromheen is gaan bouwen. Bij het zien van de boom midden in de boomhut werd het een ‘WOUw’. in de badkamer staat een bubbelbad met uitzicht op de omgeving. Maar bij het zien van de beneden slaapkamer met douche met ‘open’ zicht naar buiten toe werd het een ‘WOUW’. Wat ben ik blij met de accommodatie die ik geboekt heb! Dit is werkelijk de allerbeste locatie die wij ooit hebben gehad tijdens onze vakantie. WOUW, WOUW, WOUW!

Één nadeel…. we blijven hier maar 2 nachten….

Even later komt de eigenaar terug om zijn auto op te halen, al die tijd heeft hij deze laten staan zodat wij in alle rust de bagage eruit konden halen. Ik zit met Y op de veranda wanneer hij zich bij ons voegt. We raken uitgebreid aan de praat en met tegenzin slaat hij de glas wijn af die ik hem aanbiedt. Hij komt uit Kenia en is uiteindelijk in ZA beland. Hij werkte voor een bedrijf waarvan het hoofdkantoor in Zwitserlands staat. 2 jaar geleden heeft hij een tour door NLD gemaakt maar helaas, Drenthe overgeslagen. Ik denk dat ik hem maar een ansichtkaart van de hunebedden toestuur als ik weer aan het werk ben.

Hij vertelde dat zijn vrouw in de Tourist Info hier een eindje verderop werkt. Hoe toevallig is dat!

Morgen gaan we daar maar even langs.

Overigens wilden we hier diverse dingen doen, maar bij het zien van onze boomhut hebben we alle plannen opzij gezet en gaan helemaal niets meer doen, behalve genieten van het verschrikkelijk mooie uitzicht in deze prachtige omgeving!

Hij vertelde overigens dat hij het jammer vond dat wij de afgebrande percelen/ stroken grond moesten aanschouwen. Deze stukken platgebrande grond was in opdracht van de regering omdat ze op deze manier de vele bosbranden onder controle kunnen houden. Wanneer een bosbrand een afgebrand stuk grond nadert stopt het vuur vanzelf. Eind augustus schijnt het hier door de harde wind erg gevaarlijk te zijn doordat door de droogte en de hitte het gevaar op bosbranden het hoogst is. Vele meters voor de vuurhaard kan het tot ontbranding komen. Het is een soort rollende bal die dit aanwakkert. Zeer beangstigend!

Het is inmiddels pikkedonker. In de verte horen we krekels en een paar honden blaffen. Verder is het erg stil. De sterren schijnen volop aan de hemel. Binnen zitten de kids bij het haardvuur te lezen. Ik voeg me zo bij hen, want buiten begint het nu toch wel koud te worden. Bij binnenkomst aanschouw ik een ‘wintersport’ sfeertje. Met een dekentje om , boekje in de hand voor de brandende openhaard. Het enige dat ontbreekt zijn de bekers warme chocolademelk en glühwein, hahaha!

We hebben met deze accommodatie ‘a little peace of heaven’ gevonden!