Dag 8; Paardrijden in Swaziland

Tja, en dan ineens rij je 2 uur door Swaziland op de rug van een paard. Zoals ik gisteren al schreef wilden we eerst gaan mountainbiken, maar door de hoge temperatuur (en hier lopen ze met dikke jassen aan en mutsen op) besloten we het park te verkennen op de rug van een paard. Casper kreeg het ‘stoerste’ paard dat met stevig hand geleidt moest worden. Het 2e paard was een puberale hengst. Een boefje waarbij plezier maken voorop stond. Een vrouw op zijn rug was (is mijn eigen visie) beter en Yris Esthelle was de uitverkozene. Het paard van Xander heb ik niet kunnen doorgronden. Het leek meer een volger die als 3e in de rij prima op zijn plaats was. Het laatste paard was voor mij. Een lief beest met en zachtaardig karakter. De ‘moeder’ van het geheel en de beste plaats in de rij was dan ook de laatste, waarbij ze alles goed kon overzien. Niet de snelste maar wel lief voor de andere paarden.

Onder begeleiding van een gids reden we door de prachtige omgeving. Doorat je op een dier rijdt kun je de andere dieren tot dichtbij benaderen. De Impala’s, Kudu’s, Wildebeast en Zebra’s stonden op een paar meter afstand van ons. De krokodillen hebben we van gepaste afstand bekeken.

De omgeving hier is echt schitterend. Bergen met hoge vlaktes…..

(Ik zit voor de hut uiterst geconcentreerd dit verslag te typen en plots duiken achter mij 5 wrattenzwijntjes op die blijkbaar bezig zijn met hun wilde uurtje. Ze rennen rondjes rond de hutten, ontwijken een aapje, om vervolgens weer in de bosjes te verdwijnen. Aan de Kudu’s ben ik inmiddels gewend die nieuwsgierig aan je oor snuffelen om vervolgens snel weg te rennen)

(ik ga weer verder met mijn verhaal)

…..domineren dit landschap doorkruist met rode paden. Het zand is hier prachtig rood en valt dus erg op in de natuur. Water poeltjes zorgen er voor dat er prachtige groene plekken zijn wat in scherp contrast staat met de stukken afgebrande grond. Ook onze gids van vandaag vertelde dat ze dit alleen in de winter doen om de grond ruimte te geven voor jonge aanwas en ivm met de veiligheid van het park. Door stukken gras langs de weg af te branden en rondom de huisjes voorkomen ze dat wanneer er een bosbrand uitbreekt het tot de huisjes komt Er valt immers dan niets meer af te branden. Langs de weg, nou ja de wegen hier op het park zijn uiterst hobbelige rode zandpaden, branden ze het af omdat de warme van de auto’s bosbranden kunnen veroorzaken. Het afbranden gaat uiterst gecontroleerd en je ziet dan ook kaarsrechte afgebrande stukken met groene stroken er tussen door.

Prachtige vlakke stukken worden afgewisseld door steilere stukken met smalle paadjes. Dit vergt voor ons nodige uitdaging en helemaal wanneer we in een drafje de berg opklimmen. Ondertussen geeft de gids rijdinstructies wat erg prettig is.

Na 2 uur zijn we ontzettend blij dat we voor dit transport hebben gekozen om hier de omgeving te verkennen. Wat een prachtige ervaring was dit in een eveneens prachtige omgeving!

Na een late lunch, wat overigens erg goed was, zitten we de dag en de drukte van afgelopen dagen te verwerken. De mannen doen dat slapend, Yris Esthelle pakt, verdiept in haar boek, de laatste zonnestralen mee en ik werk het reisverslag bij. Ik probeer dit dagelijks te doen om zo niet te vergeten van onze belevenissen.

Het is 16:30 uur en rondom mij komen de parkdieren weer tot leven. Voor mij wordt op de vuurplaats een rooster geplaatst waarna en prachtige stukken vlees van een afstand opgegooid worden. Het personeel gaat zelf eten en zoals ze ook verdienen, zorgen ze goed voor zichzelf.

Een wrattenzwijn warmt zijn lichaam op bij het kampvuur en na een minuutje draait hij zijn andere zijde toe. Aan het einde nog even zijn kont naar het vuur voordat hij tevreden wegloopt. Nu schijnt zijn vlees van dit dier erg goed te zijn, maar dat hij ons nu een hint geeft hoe je het vlees het beste kan grillen….

De aapjes vliegen hier door de bomen en de Khudu laat het gedwee aan zich voorbij gaan. De Helmeted Guineafowl (soort Parelhoen) maakt zich toch iets sneller uit de voeten wanneer het aapgespuis aan komt dollen. De meeste  wrattenzwijntjes hebben zich inmiddels verplaatst naar het grasveld waar ook de laatste paarden ontdaan worden van hun zadel. Soms wou ik dat ik de gedachten kon lezen van deze dieren. Hoe zouden zij aankijken tegen de betalende toerist die zich rond laten rijden op hun rug?