Dag 9, van Swaziland naar st. Lucia

We vertrekken vandaag uit Swaziland om onze trip te vervolgen naar st. Lucia. Gister avond nog een prachtig optreden van de Swahili gezien. Ze hadden het over Siyahamba, maar wat de clou nu was begreep ik niet goed. (voor degene die het niet weten, dit is een liedje dat X en Y op school hebben gehad en ik het zing met koor)

Volgens de planning doen we er 4 uur over, maar uiteindelijk bleek het 6 uur te zijn.

De reden?

Veel wegen waar je 60 /40 of 100 km per uur mag rijden.

Na een heerlijk ontbijt reden we 10 voor 10 de poort uit. De stroom was het laatste uur uitgevallen waardoor we (de kids) geen wifi hadden.

Gedurende de reis veranderde het landschap van heuvelachtig, potholes (gaten inde weg) en veel dieren die naast de weg aan het grazen waren (koeien en geiten), naar een vlakker geheel met prachtige groene Acaciabomen en een fatsoenlijk wegdek. De weg naar st. Lucia is één lange rechte weg die reikt tot aan de horizon.

Laat ik jullie eerst wat vertellen over de ‘verkeersregels’ hier in ZA.

De meeste wegen zijn 2-baans. Wanneer je in wilt halen dan ga je tegen de middenstreep aan rijden en de auto voor je gaat vervolgens op de ‘vluchtstrook’ rijden. Hierdoor heb je alle ruimte om in te halen. Als bedankje zetten ze kort hun knipperlichten aan. Mocht er onverwacht een tegenligger aankomen en de ruimte te krap om in te halen, dan gaat de tegenliggen gewoon op de vluchtstrook rijden om jou de ruimte te geven om in te halen. Hoe sociaal is dat!

Bij een gelijkwaardige kruising (of wanneer de verkeerslichten niet werken) heeft de eerste die aan is komen rijden voorrang. Het klinkt misschien erg chaotisch, maar wij kunnen je verzekeren, het werkt echt! De auto’s zien er, op rood zand na, er goed uit. In ieder geval vele malen beter dan in Italië of Frankrijk. Iedereen gunt hier de andere weggebruiker de ruimte en respect is het verkeer is hier zeer zeker aanwezig! Zo relaxt als de mensen hier zijn zo relaxt is ook hun weggedrag.

Overigens verschillen ZA en Swaziland van elkaar. De laatste is wat brutaler en gehaaster.

De grenscontrole verliep erg soepel. Gelijktijdig met ons arriveerde er een bus met Nederlanders. We hadden ze ook gezien bij onze accommodatie in Swaziland. (kwamen uit het zuiden van NLD) Wij typeerden ze als ‘tokkies’. We stonden in een hele lange rij te wachten voor de balie (van de 8 loketten was er 1 open maar later werden dit er 3) toen een Nederlandse ‘Tokkie’, die achter ons stond op het moment dat er een 2e loket open ging, zei: “die is voor de blanken”.

Ik twijfelde even of ik tegen Cas en de kids zou zeggen: “gaan jullie daar maar heen, ik blijf hier wel staan”. Maar gezien hun uiterlijk, gedrag en de vele tatoeages besloot ik mij stil te houden. Ik ving namelijk op dat ze ook op weg waren naar st. Lucia….

Mocht ik ze hier tegenkomen (ben inmiddels in St. Lucia) en ik weer zo’n opmerking horen dan zeg ik er in ieder geval wel van.

Enfin, daarna zijn we ze niet meer tegen gekomen en verliep de reis prima. Het landschap veranderde in ZA is goede wegen, geen potholes en volop prachtige groen Acaciabomen aan de kant van de weg.  Je moet je voorstellen dat deze bomen een lichtgroene stam hebben en donkergroene begroeiing aan de bovenkant. Diverse natuurreservaten passeerden we, waar we op moesten letten op overstekend wild. Op giraffen, geitjes, koeien en wrattenzwijnen na hebben we geen wilde dieren gezien.

Aan weerskanten van deze enorm lange weg werden op veel plekken stukken land afgebrand. Vlammen in het gras langs de weg zorgde ervoor dat de ventilatie in de auto werd verzet omdat we anders te veel rook binnen kregen. Het blijft bijzonder zoals ze hier te werk gaan.

Na een lange 6 uur kwamen we tegen vieren op de plek van bestemming aan. Een mooie kleine locatie met 8 huisjes en een paar appartementen. Het uitzicht vanaf het zwembad en het grasveld is fenomenaal! Het complex staat op een heuvel en het biedt uitzicht op het zuidwesten met voor ons een rivier waar de Hippo ’s en Crock’s het voor het zeggen hebben. Bij de receptie werden we gewaarschuwd dat op- en buiten het terrein vrij rond kunnen lopen.

Tijden ons BBQ-diner worden we door en bewaker er op geattendeerd dat even buiten de poort een Hippo rondloopt. Massaal rennen we naar de gate om het beest te aanschouwen. Gelukkig moet hij het niet van de mensen hebben en verschuilt zich snel achter de bomen. Ik geef hem groot gelijk!

Morgen gaan we eens bekijken wat we hier gaan doen. De receptioniste vertelde ons dat de walvissen nu te spotten zijn maar door de harde wind die hier komende dagen gaat waaien het op zee niet heel erg fijn is. Gelukkig zijn er langs de kust richting het noorden (een natuurreservaat waar je entree voor moet betalen) uitkijkpunten om de walvissen te spotten. De Hippo & Crock tour, die hier op loopafstand vandaan vertrekt, staat ook op het programma.

Gelukkig zijn we hier 3 nachten, dus 2 volle dagen. Maar of dat genoeg is…….